İncil'in 2. Korintliler kitabının 11. bölümü, Pavlus'un sahte elçilere karşı kendini savunduğu ve Korintlilere gerçek hizmetin ne olduğunu anlattığı bir bölümdür. Bu bölümde Pavlus, sahte elçilerin tehlikesine dikkat çeker ve kendi hizmetinin doğruluğunu vurgular. Bölümün özeti şu şekildedir:
- Kıskançlık ve Aldatılma Uyarısı: Pavlus, Korintlilere duyduğu kıskançlığı Tanrı'nın kıskançlığına benzetir ve onları saf ve bozulmamış bir şekilde Mesih'e adamak istediğini belirtir. Ancak, sahte elçiler tarafından aldatılmalarından korktuğunu ifade eder (11:1-4).
- Pavlus'un Hizmeti: Pavlus, kendisini diğer elçilerden aşağı görmediğini, bilgi açısından eksik olmadığını ve ücretsiz olarak hizmet ettiğini belirtir. Diğer kiliselerden yardım alarak Korintlilere yük olmadan hizmet ettiğini söyler (11:5-9).
- Sahte Elçiler: Pavlus, sahte elçileri sert bir şekilde eleştirir. Bu kişilerin kendilerini Mesih'in elçileri olarak gösterdiklerini, ancak gerçekte şeytanın hizmetkarları olduklarını vurgular. Şeytan bile kendini ışık meleği gibi gösterebilir, bu yüzden bu kişilere karşı dikkatli olunması gerektiğini belirtir (11:13-15).
- Pavlus'un Övünmesi: Pavlus, zorunlu olduğu için övündüğünü ve bu övünmenin akılsızlık gibi görünebileceğini söyler. Ancak, Korintlilerin kendisini sahte elçilere karşı koruması için bunu yaptığını belirtir. Pavlus, Yahudi soyundan geldiğini, İsrail'in bir üyesi olduğunu ve Mesih'in hizmetkarı olduğunu anlatır (11:16-23).
- Pavlus'un Çektiği Zorluklar: Pavlus, hizmeti boyunca çektiği zorlukları sıralar: sık sık hapishanelerde yatmak, dayak yemek, ölüm tehlikesi atlatmak, Yahudilerden kırk kırbaç eksi bir yemek, değnekle dövülmek, taşlanmak, gemi kazası geçirmek gibi. Ayrıca, yolculuklarında karşılaştığı tehlikeleri, açlığı, susuzluğu ve soğukta kalmayı anlatır (11:24-27).
- Günlük Baskılar: Pavlus, kiliseler için duyduğu günlük baskıyı ve her birinin durumuna duyduğu derin ilgiyi dile getirir. Zayıf olanlara karşı duyduğu empatiyi ve günah işleyenlere karşı duyduğu derin üzüntüyü ifade eder (11:28-29).
- Son Övünç: Pavlus, zayıflıklarını övünç kaynağı olarak gösterir. Şam'da Aretas'ın valisinin onu yakalamaya çalıştığını ve bir sepet içinde duvardan indirilerek kaçtığını anlatır (11:30-33).