Romalılar Kitabı'nın 4. bölümü, Pavlus'un imanla aklanma doktrinini açıklamak için İbrahim'in örneğini kullandığı bir bölümdür. Bu bölümde, İbrahim'in imanı ve Tanrı'nın vaatleri üzerine vurgu yapılır. Bölüm şu ana başlıklar altında özetlenebilir:
-
İbrahim'in İmanla Aklanması (4:1-8): Pavlus, İbrahim'in imanla aklandığını ve bu aklanmanın işler yoluyla değil, iman yoluyla gerçekleştiğini açıklar. İbrahim'in Tanrı'ya olan imanının ona doğruluk olarak sayıldığını belirtir. Pavlus, Davut'un Mezmurlar'da Tanrı'nın suçları bağışladığını ve günahları örttüğünü belirten sözlerini hatırlatarak, imanla aklanmanın Eski Ahit'te de bulunduğunu gösterir.
-
İbrahim'in Sünnetsizken Aklanması (4:9-12): Pavlus, İbrahim'in imanla aklanmasının sünnetten önce gerçekleştiğini vurgular. Bu, İbrahim'in yalnızca Yahudilerin değil, sünnetsiz olanların (Gentilelerin) de babası olduğunu gösterir. İbrahim, sünnetsizken iman etmiş ve bu iman ona doğruluk olarak sayılmıştır. Bu nedenle, iman eden herkesin, sünnetli veya sünnetsiz olmasına bakılmaksızın, İbrahim'in imanıyla aklandığını belirtir.
-
Vaatlerin İmanla Miras Alınması (4:13-17): Pavlus, Tanrı'nın İbrahim'e ve onun soyuna vaat ettiği mirasın Yasa'ya dayalı olmadığını, imanla ve lütufla alındığını açıklar. Yasa'ya dayalı olanlar, vaatleri miras alamazlar çünkü Yasa yalnızca öfkeyi getirir. Vaatler, İbrahim'in imanıyla, Tanrı'nın lütfuyla gerçekleşir. Bu nedenle İbrahim, hem Yasa'ya sahip olan Yahudilerin hem de Yasa'sız iman eden Gentilelerin babasıdır.
-
İbrahim'in İmanı ve Tanrı'nın Gücü (4:18-25): Pavlus, İbrahim'in imanının gücünü ve Tanrı'nın vaatlerine olan sarsılmaz güvenini vurgular. İbrahim, yaşlı olmasına ve Sara'nın kısır olmasına rağmen, Tanrı'nın vaat ettiği gibi birçok ulusun babası olacağına iman etti. Tanrı'ya olan bu iman, İbrahim'e doğruluk olarak sayıldı. Aynı şekilde, Tanrı'nın İsa'yı ölümden dirilttiğine iman edenler de aklanacaktır. Mesih, bizim suçlarımız için ölmüş ve aklanmamız için dirilmiştir.
Romalılar 4. bölüm, İbrahim'in imanla aklanmasını ve bu aklanmanın Yahudiler ve Gentileler için geçerli olduğunu açıklayan bir bölümdür. Pavlus, imanla aklanma doktrinini İbrahim'in örneği üzerinden derinlemesine ele alarak, Tanrı'nın lütfuna dayalı olarak iman eden herkesin İbrahim'in çocukları olduğunu vurgular.
ROMALILAR 4
İbrahim'in İmanı
1 Şu halde soyumuzun atası İbrahim'in durumu için ne diyelim?
2 Eğer İbrahim yaptığı iyi işlerden dolayı aklandıysa, övünmeye hakkı vardır; ama Tanrı'nın önünde değil.
3 Kutsal Yazı ne diyor? “İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı .”
4 Çalışana verilen ücret lütuf değil, hak sayılır.
5 Ancak çalışmayan, ama tanrısızı aklayana iman eden kişi imanı sayesinde aklanmış sayılır.
6 Nitekim, iyi işlerine bakmaksızın Tanrı'nın aklanmış saydığı kişinin mutluluğunu Davut da şöyle anlatır:
7 “Ne mutlu suçları bağışlanmış,
Günahları örtülmüş olanlara!
8 Günahı Rab tarafından sayılmayana ne mutlu!”
9 Bu mutluluk yalnız sünnetliler için mi, yoksa aynı zamanda sünnetsizler için midir? Diyoruz ki, “İbrahim, imanı sayesinde aklanmış sayıldı.”
10 Hangi durumda aklanmış sayıldı? Sünnet olduktan sonra mı, sünnetsizken mi? Sünnetliyken değil, sünnetsizken...
11 İbrahim daha sünnetsizken imanla aklandığının kanıtı olarak sünnet işaretini aldı. Öyle ki, sünnetsiz oldukları halde iman edenlerin hepsinin babası olsun, böylece onlar da aklanmış sayılsın.
12 Böylelikle atamız İbrahim, yalnız sünnetli olmakla kalmayan, ama kendisi sünnetsizken sahip olduğu imanın izinden yürüyen sünnetlilerin de babası oldu.
13 Çünkü İbrahim'e ve soyuna dünyanın mirasçısı olma vaadi Kutsal Yasa yoluyla değil, imandan gelen aklanma yoluyla verildi.
14 Eğer Yasa'ya bağlı olanlar mirasçı olursa, iman boş ve vaat geçersizdir.
15 Yasa, Tanrı'nın gazabına yol açar. Ama yasanın olmadığı yerde yasaya karşı gelmek de söz konusu değildir.
16-17 Bu nedenle vaat, Tanrı'nın lütfuna dayanmak ve İbrahim'in bütün soyu için güvence altına alınmak üzere imana bağlı kılınmıştır. İbrahim'in soyu yalnız Kutsal Yasa'ya bağlı olanlar değil, aynı zamanda İbrahim'in imanına sahip olanlardır. “Seni birçok ulusun babası yaptım” diye yazılmış olduğu gibi İbrahim, iman ettiği Tanrı'nın –ölülere yaşam veren, var olmayanı buyruğuyla var eden Tanrı'nın– gözünde hepimizin babasıdır.
18 İbrahim umutsuz bir durumdayken birçok ulusun babası olacağına umutla iman etti. “Senin soyun böyle olacak” sözüne güveniyordu.
19 Yüz yaşına yaklaşmışken, ölü denebilecek bedenini ve Sara'nın ölü rahmini düşündüğünde imanı zayıflamadı.
20 İmansızlık edip Tanrı'nın vaadinden kuşkulanmadı; tersine, imanı güçlendi ve Tanrı'yı yüceltti.
21 Tanrı'nın vaadini yerine getirecek güçte olduğuna tümüyle güvendi.
22 Bunun için de aklanmış sayıldı.
23-24 “Aklanmış sayıldı” sözü, yalnız onun için değil, aklanmış sayılacak olan bizler –Rabbimiz İsa'yı ölümden dirilten Tanrı'ya iman eden bizler– için de yazıldı.
25 İsa suçlarımız için ölüme teslim edildi ve aklanmamız için diriltildi.
