Romalılar Kitabı'nın 5. bölümü, Pavlus'un iman edenlerin Tanrı ile barışmaları, Mesih aracılığıyla elde ettikleri umut ve Adem ile Mesih arasındaki karşıtlık üzerine yazdığı bir bölümdür. Bu bölümde, Hristiyanların Tanrı ile olan ilişkileri ve Mesih'in kurtarışının anlamı derinlemesine ele alınır. Bölüm şu ana başlıklar altında özetlenebilir:
- İman Yoluyla Barış ve Umut (5:1-5): Pavlus, iman aracılığıyla aklananların Tanrı ile barıştığını ve Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla Tanrı'nın lütfuna eriştiklerini belirtir. Bu barış ve lütuf, Hristiyanlara sevinçle övünme ve gelecekteki yüceliğe umut etme imkanı verir. Ayrıca, sıkıntılarla karşılaştıklarında bile sevinçle övünebileceklerini çünkü sıkıntıların sabrı, sabrın da karakteri ve karakterin umudu doğurduğunu ifade eder. Bu umut, Tanrı'nın sevgisinin Kutsal Ruh aracılığıyla yüreklerimize dökülmesiyle boşa çıkmaz.
- Mesih'in Ölümü ve Tanrı'nın Sevgisi (5:6-11): Pavlus, Mesih'in biz daha güçsüzken, doğru olmayanlar için öldüğünü vurgular. Tanrı, biz günahkarken Mesih'in bizim için ölmesiyle sevgisini göstermiştir. Mesih'in kanıyla aklanmış olanlar, O'nun aracılığıyla Tanrı'nın gazabından kurtulacaklardır. Mesih'in ölümüyle Tanrı ile barışanlar, O'nun yaşamıyla kurtulacaklardır ve bu nedenle Tanrı aracılığıyla sevinirler.
- Adem ve Mesih Karşılaştırması (5:12-21): Pavlus, günahın ve ölümün Adem aracılığıyla dünyaya girdiğini ve tüm insanlığa yayıldığını açıklar. Ancak, Mesih'in itaati ve lütfu, Adem'in getirdiği yıkımı tersine çevirir. Adem'in suçu birçoklarının yargılanmasına ve mahkumiyetine yol açtıysa da, Mesih'in lütfu ve doğruluğu birçoklarının aklanmasına ve yaşam bulmasına neden olur. Yasa, günahı artırmak için verilmiştir, ancak lütuf, günahın olduğu yerde daha da artmıştır. Sonuç olarak, günahın egemen olduğu yerde ölüm egemen olurken, lütuf da doğrulukla hüküm sürerek Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla sonsuz yaşam getirir.