Kutsal Kitap Romalılar 1

Romalılar Kitabı'nın 1. bölümü, Pavlus'un Roma'daki Hristiyanlara yazdığı mektubun giriş bölümüdür. Bu bölümde Pavlus, kendisini tanıtır, müjdeyi açıklar ve Tanrı'nın insanlığa olan öfkesini ele alır. Bölüm şu ana başlıklar altında özetlenebilir:

1. Selamlama ve Giriş (1:1-7): Pavlus, kendisini İsa Mesih'in kulu ve elçisi olarak tanıtır. Tanrı'nın müjdesi için seçilmiş ve ayrılmış olduğunu belirtir. Bu müjde, Tanrı'nın peygamberler aracılığıyla Kutsal Yazılar'da önceden bildirdiği ve Oğlu İsa Mesih'in yaşamı, ölümü ve dirilişiyle gerçekleşen müjdedir. Pavlus, Roma'daki tüm kutsallara selam gönderir ve onlara lütuf ve esenlik diler.

2. Pavlus'un Roma'daki Hristiyanlara Özlemi (1:8-15): Pavlus, Roma'daki Hristiyanların imanının dünyaca duyulduğunu belirterek, onlara sürekli dua ettiğini ve ziyaret etmeyi arzuladığını ifade eder. Onları ruhça güçlendirmek ve karşılıklı teşvik etmek amacıyla Roma'ya gelmeyi planladığını açıklar. Pavlus, hem Yahudiler hem de Gentileler arasında müjdeyi yayma görevine sahip olduğunu belirtir ve bu nedenle Roma'daki Hristiyanlara da müjdeyi duyurmak istediğini söyler.

3. Müjdenin Gücü ve Tanrı'nın Doğruluğu (1:16-17): Pavlus, müjdeden utanmadığını çünkü müjdenin Tanrı'nın kurtuluş gücü olduğunu vurgular. Müjde, iman eden herkesi, önce Yahudileri sonra Gentileleri kurtarır. Tanrı'nın doğruluğu, müjde aracılığıyla imanla açıklanır ve "doğru kişi imanla yaşayacaktır" ifadesiyle bu gerçeği teyit eder.

4. İnsanlığın Günahkârlığı ve Tanrı'nın Gazabı (1:18-32): Pavlus, Tanrı'nın gazabının, insanların Tanrı'nın gerçeğini reddetmeleri ve putlara tapmaları nedeniyle göklerden açıklandığını belirtir. İnsanlar, Tanrı'nın yaratılış aracılığıyla kendisini açıkça göstermesine rağmen, O'nu tanımak istememişler ve kendi bilgeliklerinde bozulmuşlardır. Bu nedenle Tanrı, onları ahlaksızlığa ve her türlü kötülüğe teslim etmiştir. Pavlus, insanların Tanrı'yı tanımadıkları için, kendilerini cinsel ahlaksızlıklara, kötülüklere, kıskançlıklara, cinayetlere, tartışmalara ve diğer günahlara kaptırdıklarını açıklar. Tanrı'nın bu günahlara karşı gazabı haklıdır.

Romalılar 1. bölüm, Pavlus'un müjdeyi tanıttığı, Roma'daki Hristiyanlara olan sevgisini ifade ettiği ve insanlığın genel günahkârlığını ve Tanrı'nın gazabını ele aldığı bir giriş bölümüdür. Pavlus, müjdenin gücünü ve Tanrı'nın doğruluğunu vurgularken, aynı zamanda insanların günahkâr durumlarını ve bu nedenle Tanrı'nın adil yargısını açıklar.

ROMALILAR 1

1 İsa Mesih'in kulu, Tanrı'nın Müjdesi'ni yaymak üzere seçilip elçi olmaya çağrılan ben Pavlus'tan selam! 2-4 Tanrı, Oğlu Rabbimiz İsa Mesih'le ilgili bu Müjde'yi peygamberleri aracılığıyla Kutsal Yazılar'da önceden vaat etti. Rabbimiz İsa Mesih beden açısından Davut'un soyundandır; kutsallık ruhu açısından ise ölümden dirilmekle Tanrı'nın Oğlu olduğu kudretle ilan edildi. 5 Her ulustan insanın iman edip söz dinlemesini sağlamak için Mesih aracılığıyla ve O'nun adı uğruna Tanrı lütfuna ve elçilik görevine sahip olduk. 6 İsa Mesih'in çağrılmışları olan sizler de bu uluslardansınız. 7 Tanrı'nın Roma'da bulunan, kutsal olmaya çağrılan bütün sevdiklerine, Babamız Tanrı'dan ve Rab İsa Mesih'ten size lütuf ve esenlik olsun.

Pavlus'un Roma'ya Gitme Özlemi

8 İlkin hepiniz için İsa Mesih aracılığıyla Tanrım'a şükrediyorum. Çünkü imanınız bütün dünyada duyuruluyor. 9-10 Oğlu'nun Müjdesi'ni yaymakta bütün varlığımla kulluk ettiğim Tanrı, sizi durmadan, her zaman dualarımda andığıma tanıktır. Tanrı'nın isteğiyle sonunda bir yol bulup yanınıza gelmek için dua ediyorum. 11 Çünkü ruhça pekişmeniz için size ruhsal bir armağan ulaştırmak üzere sizi görmeyi çok istiyorum. 12 Yani, ben aranızdayken karşılıklı olarak birbirimizin imanıyla cesaret buluruz demek istiyorum.

13 Kardeşler, öteki uluslar arasında olduğu gibi, çalışmalarımın sizin aranızda da ürün vermesi için yanınıza gelmeyi birçok kez amaçladığımı, ama şimdiye dek hep engellendiğimi bilmenizi istiyorum. 14 Grekler'e* ve Grek olmayanlara, bilgelere ve bilgisizlere karşı sorumluluğum var. 15 Bu nedenle Roma'da bulunan sizlere de Müjde'yi elimden geldiğince bildirmek için sabırsızlanıyorum. 16 Çünkü Müjde'den utanmıyorum. Müjde iman eden herkesin –önce Yahudiler'in, sonra Yahudi olmayanların– kurtuluşu için Tanrı gücüdür. 17 Tanrı'nın insanı akladığı , Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, “İmanla aklanan yaşayacaktır .”

Tanrı'ya İsyan

18 Haksızlıkla gerçeğe engel olan insanların bütün tanrısızlığına ve haksızlığına karşı Tanrı'nın gazabı gökten açıkça gösterilmektedir. 19 Çünkü Tanrı'ya ilişkin bilinen ne varsa, gözlerinin önündedir; Tanrı hepsini gözlerinin önüne sermiştir. 20 Tanrı'nın görünmeyen nitelikleri –sonsuz gücü ve Tanrılığı– dünya yaratılalı beri O'nun yaptıklarıyla anlaşılmakta, açıkça görülmektedir. Bu nedenle özürleri yoktur. 21 Tanrı'yı bildikleri halde O'nu Tanrı olarak yüceltmediler, O'na şükretmediler. Tersine, düşüncelerinde budalalığa düştüler; anlayışsız yüreklerini karanlık bürüdü. 22 Akıllı olduklarını ileri sürerken akılsız olup çıktılar. 23 Ölümsüz Tanrı'nın yüceliği yerine ölümlü insana, kuşlara, dört ayaklılara, sürüngenlere benzeyen putları yeğlediler.

24 Bu yüzden Tanrı, birbirlerinin bedenlerini aşağılasınlar diye, onları yüreklerinin tutkuları içinde ahlaksızlığa teslim etti. 25 Tanrı'yla ilgili gerçeğin yerine yalanı koydular. Yaradan'ın yerine yaratığa tapıp kulluk ettiler. Oysa Tanrı sonsuza dek övülmeye layıktır! Amin.

26 İşte böylece Tanrı onları utanç verici tutkulara teslim etti. Kadınları bile doğal ilişki yerine doğal olmayanı yeğlediler. 27 Aynı şekilde erkekler de kadınla doğal ilişkilerini bırakıp birbirleri için şehvetle yanıp tutuştular. Erkekler erkeklerle utanç verici ilişkilere girdiler ve kendi bedenlerinde sapıklıklarına yaraşan karşılığı aldılar.

28 Tanrı'yı tanımakta yarar görmedikleri için Tanrı onları yararsız düşüncelere, yakışıksız davranışlara teslim etti. 29 Her türlü haksızlık, kötülük, açgözlülük ve kinle doldular. Kıskançlık, öldürme hırsı, çekişme, hile, kötü niyetle doludurlar. 30-31 Dedikoducu, yerici, Tanrı'dan nefret eden, küstah, kibirli, övüngen, kötülük üreten, anne baba sözü dinlemeyen, anlayışsız, sözünde durmaz, sevgiden yoksun, acımasız insanlardır. 32 Böyle davrananların ölümü hak ettiğine ilişkin Tanrı buyruğunu bildikleri halde, bunları yalnız yapmakla kalmaz, yapanları da onaylarlar.