Romalılar Kitabı'nın 2. bölümü, Pavlus'un Tanrı'nın yargısı, Yahudilerin ve Gentilelerin günahkârlığı ve gerçek doğruluğun ne olduğu konusundaki öğretilerini içerir. Bu bölümde, Tanrı'nın adil yargısı ve insanların yargılanma kriterleri ele alınır. Bölüm şu ana başlıklar altında özetlenebilir:
- Tanrı'nın Adil Yargısı (2:1-11): Pavlus, insanların birbirlerini yargılamaması gerektiğini vurgular çünkü herkes günah işlemiştir. Başkalarını yargılayanlar, aynı şeyleri yaptıkları için kendilerini de yargılarlar. Tanrı'nın yargısı, insan davranışlarına dayalı olarak adil ve doğrudur. Tanrı, herkesin işlerine göre yargılar ve kimseyi kayırmaz. Hem Yahudiler hem de Gentileler, yaptıkları iyi ya da kötü işlere göre yargılanacaktır.
- Yasa ve Günah (2:12-16): Pavlus, Yasa'ya sahip olmayan Gentilelerin, Yasa'ya sahip olan Yahudiler gibi yargılanacağını açıklar. Yasa olmadan günah işleyenler, Yasa olmadan da yok olacaklardır. Ancak, Yasa'yı işitenler değil, yerine getirenler Tanrı tarafından aklanacaktır. Gentileler, doğuştan sahip oldukları vicdanlarıyla Yasa'nın gerekliliklerini yerine getirebilirler. Tanrı, insanların gizli düşüncelerini İsa Mesih aracılığıyla yargılayacaktır.
- Yahudilerin ve Yasa'nın Rolü (2:17-24): Pavlus, Yahudilerin Yasa'ya sahip olmaktan gurur duyduklarını, ancak Yasa'yı yerine getirmediklerinde başkalarına öğretirken kendilerinin yanlış yaptığını belirtir. Yasa'ya sahip olmak, insanları otomatik olarak doğru yapmaz. Yahudiler, Yasa'yı çiğnediklerinde Tanrı'nın adına leke sürerler ve Gentilelerin gözünde Tanrı'nın adını kötüye çıkarırlar.
- Gerçek Sünnet (2:25-29): Pavlus, fiziksel sünnetin anlamını ve gerçek sünnetin ne olduğunu açıklar. Fiziksel sünnet, Yasa'yı yerine getirmeyenler için hiçbir anlam ifade etmez. Gerçek sünnet, kalpte olan ve Ruh tarafından yapılan sünnettir. Bu tür bir sünnete sahip olanlar, insanların övgüsünü değil, Tanrı'nın övgüsünü ararlar. Gerçek Yahudi, dış görünüşle değil, içsel bir değişimle Tanrı'ya bağlı olandır.