Kutsal Kitap Galatyalılar 2

Galatyalılar kitabının 2. bölümü, Pavlus'un Hristiyanlığın temelleri ve kendi hizmeti hakkında önemli noktaları vurguladığı bir bölümdür. Bu bölümde, Pavlus’un Yeruşalim’deki kilise liderleriyle olan ilişkisi ve Petrus’la olan yüzleşmesi gibi konular ele alınır. Bölümün ana temalarını özetlemek gerekirse:

1. Yeruşalim Ziyareti: Pavlus, Barnaba ve Titus ile birlikte 14 yıl sonra tekrar Yeruşalim'e gittiğini anlatır. Bu ziyarette, Pavlus, müjdeyi diğer uluslar arasında nasıl yaydığını açıklamak için liderlerle özel olarak konuşur. Amacı, vaaz ettiği müjdenin doğru olduğunu ve boşuna çalışmadığını göstermekti.

2. Titus'un Durumu: Pavlus, Titus'un Grek olmasına rağmen sünnet edilmediğini belirtir. Bu, Pavlus’un sünnetin kurtuluş için gerekli olmadığını savunduğunu ve müjdenin özgürlük getirdiğini vurgulamak için önemli bir örnektir.

3. Kilise Liderlerinin Onayı: Yakup, Kefas (Petrus) ve Yuhanna gibi kilise liderleri, Pavlus'un ve Barnaba'nın uluslar arasındaki hizmetini onaylar ve onlara sağ el vererek ortaklıklarını belirtirler. Bu, Pavlus'un müjdesinin doğruluğunu ve yetkilendirildiğini gösterir.

4. Antakya Olayı ve Petrus’la Yüzleşme: Pavlus, Antakya’da Petrus’la (Kefas) yaşadığı bir olayı anlatır. Petrus, başlangıçta Yahudi olmayan Hristiyanlarla yemek yerken, Yeruşalim’den bazı Yahudilerin gelmesi üzerine geri çekilir ve onlarla yemek yemekten kaçınır. Pavlus, bu ikiyüzlülüğü sert bir şekilde eleştirir ve Petrus’u yüzüne karşı kınar.

5. İmanla Aklanma: Pavlus, insanların yasa işleriyle değil, İsa Mesih'e olan imanla aklandıklarını vurgular. Yasa işleriyle aklanmaya çalışmanın, Mesih'in boşuna ölmüş olması anlamına geleceğini söyler. İmanla aklanma, Hristiyan teolojisinin temel taşlarından biridir.

6. Yeni Yaşam ve Mesih'le Birlik: Pavlus, kendi hayatını Mesih'e adadığını ve artık kendisinin değil, Mesih'in onda yaşadığını belirtir. Bu, Hristiyanların yeni bir kimlik kazandığını ve eski yaşamlarını geride bıraktıklarını simgeler. Mesih'in lütfu ile yaşamanın önemini vurgular.

Bu bölüm, Pavlus'un Hristiyan özgürlüğünü savunması, sünnet ve yasanın kurtuluş için gerekli olmadığını açıklaması ve Hristiyanların iman yoluyla aklandıklarını vurgulaması açısından önemlidir. Ayrıca, Hristiyan liderler arasındaki birlik ve işbirliğinin yanı sıra, doğru öğretiyi korumanın önemine de dikkat çeker.

GALATYALILAR 2

Öbür Elçiler Pavlus'u Kabul Ediyor

1 On dört yıl aradan sonra Titus'u da yanıma alıp Barnaba'yla birlikte yine Yeruşalim'e gittim. 2 Vahiy uyarınca gittim. Boş yere koşmayayım ya da koşmuş olmayayım diye, öteki uluslar arasında yaydığım Müjde'yi özel olarak ileri gelenlere sundum. 3 Benimle birlikte olan Titus bile Grek olmasına karşın sünnet edilmeye zorlanmadı. 4 Ne var ki, İsa Mesih'te sahip olduğumuz özgürlüğü el altından öğrenmek ve böylece bizi köleleştirmek için gizlice aramıza sızan sahte kardeşler vardı. 5 Müjde gerçeği sürekli sizinle kalsın diye bir an bile onlara boyun eğip teslim olmadık.

6 Ama ileri gelenler –ne oldukları bence önemli değil, Tanrı insanlar arasında ayrım yapmaz– evet, bu ileri gelenler söylediklerime bir şey katmadılar. 7 Tam tersine, Müjde'yi sünnetlilere bildirme işi nasıl Petrus'a verildiyse, sünnetsizlere bildirme işinin de bana verildiğini gördüler. 8 Çünkü sünnetlilere elçilik etmesi için Petrus'ta etkin olan Tanrı, öteki uluslara elçilik etmem için bende de etkin oldu. 9 Topluluğun direkleri sayılan Yakup, Kefas ve Yuhanna bana bağışlanan lütfu sezince paydaşlığımızın işareti olarak bana ve Barnaba'ya sağ ellerini uzattılar. Öteki uluslara bizlerin, Yahudiler'e kendilerinin gitmesini uygun gördüler. 10 Ancak yoksulları anımsamamızı istediler. Zaten ben de bunu yapmaya gayret ediyordum.

Pavlus Antakya'da Kefas'ı Azarlıyor

11 Ne var ki, Kefas Antakya'ya geldiği zaman, suçlu olduğu için ona açıkça karşı geldim. 12 Çünkü Yakup'un yanından bazı adamlar gelmeden önce Kefas öteki uluslardan olanlarla birlikte yemek yerdi. Ama o adamlar gelince sünnet yanlılarından korkarak sünnetsizlerden uzaklaştı, onlarla yemek yemez oldu.

13 Öbür Yahudiler de onun gibi ikiyüzlülük ettiler. Sonunda Barnaba bile onların ikiyüzlülüğüne kapıldı. 14 Müjde gerçeğine uygun davranmadıklarını görünce hepsinin önünde Kefas'a şöyle dedim: “Yahudi olduğun halde Yahudi gibi değil, öteki uluslardan biri gibi yaşıyorsun, nasıl olur da ulusları Yahudi gibi yaşamaya zorlarsın? 15 Doğuştan Yahudi olan bizler öteki uluslardan olan ‘günahlılar’ değiliz. 16 Yine de insanın Kutsal Yasa'nın* gereklerini yaparak değil, İsa Mesih'e iman ederek aklandığını biliyoruz. Bunun için biz de Yasa'nın gereklerini yaparak değil, Mesih'e iman ederek aklanalım diye Mesih İsa'ya iman ettik. Çünkü hiç kimse Yasa'nın gereklerini yaparak aklanmaz. 17 Mesih'te aklanmak isterken kendimiz günahlı çıkarsak, Mesih günahın yardakçısı mı olur? Kesinlikle hayır! 18 Yıktığımı yeniden kurarsam, yasayı çiğnediğimi kanıtlamış olurum. 19 Çünkü ben Tanrı için yaşamak üzere Yasa aracılığıyla Yasa karşısında öldüm. 20 Mesih'le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve benim için kendini feda eden Tanrı Oğlu'na imanla sürdürüyorum. 21 Tanrı'nın lütfunu geçersiz saymış değilim. Çünkü aklanma Yasa aracılığıyla sağlanabilseydi, o zaman Mesih boş yere ölmüş olurdu.”