İncil'in İbraniler kitabının 1. bölümü, İsa Mesih'in üstünlüğünü ve Tanrı'nın nihai vahiy olarak O'nu nasıl gönderdiğini vurgular. Bu bölümde, İsa'nın meleklerden üstün olduğu ve Tanrı'nın Oğlu olarak eşsiz bir konuma sahip olduğu açıklanır. İşte İbraniler 1. bölümün ana temaları ve önemli noktaları:
-
Tanrı'nın Nihai Vahyi:
- Tanrı, eski zamanlarda peygamberler aracılığıyla birçok kez ve çeşitli şekillerde atalarımıza seslenmişti. Ancak bu son günlerde, bize Oğlu aracılığıyla seslenmiştir (İbraniler 1:1-2).
- Bu Oğul, her şeyin mirasçısı olarak atanmış ve evreni O'nun aracılığıyla yaratmıştır. O, Tanrı'nın görkeminin parlaklığı ve O'nun öz varlığının tam ifadesidir (İbraniler 1:2-3).
-
İsa'nın Yüceliği ve Meleklerden Üstünlüğü:
- Oğul, günahları temizledikten sonra yücelerde Yüce Olan'ın sağında oturmuştur. Böylece meleklerden çok daha üstün bir ada sahip olmuştur (İbraniler 1:3-4).
- Tanrı, hiçbir meleğe "Sen benim Oğlumsun, bugün ben sana baba oldum" ya da "Ben ona Baba olacağım, o da bana Oğul olacak" dememiştir (İbraniler 1:5).
- Tanrı, Oğul hakkında şöyle der: "Tanrı'nın tahtı sonsuzluklara dek kalır, adaletin asası senin krallığının asasıdır" (İbraniler 1:8).
-
Oğul'un ve Meleklerin Rolleri:
- Tanrı, Oğul'a, "Sen başlangıçta yeri kurdun, gökler de senin ellerinin eseridir. Onlar yok olacak, ama sen kalacaksın" demiştir (İbraniler 1:10-12).
- Tanrı, melekler için şöyle der: "Meleklerini rüzgarlar, hizmetkarlarını alevler gibi yapar" (İbraniler 1:7).
- Ancak hiçbir meleğe, "Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dek sağımda otur" dememiştir (İbraniler 1:13).
- Melekler, kurtuluşu miras alacaklara hizmet etmek üzere gönderilen hizmetkar ruhlardır (İbraniler 1:14).