İncil'in 2. Korintliler kitabının 4. bölümü, Pavlus'un hizmetinin doğası, sıkıntılar karşısında nasıl ayakta kaldığı ve imanlıların geçici zorluklara rağmen gelecekteki görkemli umudu üzerine odaklandığı bir bölümdür. Bu bölümde Pavlus, hizmetinin zorluklarına rağmen Tanrı'nın lütfuyla nasıl devam ettiğini ve imanlıları nasıl teşvik ettiğini anlatır. Bölümün özeti şu şekildedir:
- Hizmetin Doğası: Pavlus, Tanrı'nın merhameti sayesinde bu hizmeti aldıklarını ve bu yüzden cesaretlerini kaybetmediklerini söyler. Kurnazlıktan ve Tanrı'nın sözünü çarpıtmaktan uzak durduklarını, gerçeği açıkça ortaya koyarak Tanrı'nın önünde vicdanlarının rahat olduğunu belirtir (4:1-2).
- Mesajın Gücü: Pavlus, Müjde'nin bazı kişiler için gizli kalmasının nedeninin bu kişilerin zihinlerinin bu çağın tanrısı (Şeytan) tarafından kör edilmesi olduğunu açıklar. Ancak, Mesih'in yüzünde Tanrı'nın görkeminin bilgisi olan bu ışığı yüreklerinde taşıdıklarını söyler (4:3-6).
- Kırılgan Kaplar: Pavlus, bu hazinenin (Tanrı'nın görkeminin bilgisi) toprak kaplarda olduğunu, böylece bu büyük gücün Tanrı'dan kaynaklandığını ve kendilerinden olmadığını açıklar. Bu metafor, insan bedeninin kırılganlığını ve Tanrı'nın gücünün bu kırılgan bedenlerde nasıl göründüğünü anlatır (4:7).
- Sıkıntılar ve Teselli: Pavlus, her taraftan sıkıştırıldıklarını ama ezilmediklerini, şaşkına döndüklerini ama umutsuzluğa kapılmadıklarını, zulüm gördüklerini ama terk edilmediklerini, yere yıkıldıklarını ama yok olmadıklarını belirtir. Mesih'in ölümü bedenlerinde taşımalarının, Mesih'in yaşamının da bedenlerinde görünmesi için olduğunu söyler (4:8-12).
- Görünmeyen ve Geçici Olan: Pavlus, imanlarının aynı Ruh tarafından desteklendiğini ve bu yüzden Tanrı'nın yüceliği için her türlü sıkıntıya katlandıklarını belirtir. Geçici sıkıntıların, sonsuz ve kalıcı bir yüceliğe yol açtığını açıklar. Bu nedenle, görünenlere değil, görünmeyenlere odaklandıklarını, çünkü görünenlerin geçici, görünmeyenlerin ise sonsuz olduğunu vurgular (4:13-18).