Tunay Bozyiğit - Sazımın Ağzı Mezardır
Sazımın ağzı mezardırGözleri hep ünlü harflerle,
Uzun seslerle konuşurdu.
Utangaçlığını gizlemek için
Öyle yumuşak bakardı,
Sessiz harflerin kabalığını
İncelterek belcesinde
Duydum ki, tuz dağları emeğe kapatılmış
Tuz kokmuş köyüm kağından duyulmuş
İki tuzlu sızıdır gözlerimden
Yanaklarıma tuzluca gibi sızan
Sularla öpüşerek vedalaşan güneş kızardı.
Bakışlarının kışı gözlerimin kapısına dayandı.
Kapı ağzından bakman niye
Gözlerini yüzümde açtı bulutlar
Diri diri gömüldü sakallarıma,
Tertemiz gövdeleriyle yağmurlar
Derin sabırdır gözlerimin dili.
Gözlerimi kundağında rahat mı sanırsın.
Damlaların düşleri derin
Dalmış düşlerinin derinine.
İçinde türkülerim esir,
Sazımın ağzı mezar tellerine nicedir.
Gözlerin türkü gibi uyandırsın sabahı
Daha yüzüme uyanmadan şafağın esrarı.
Arkasına saklandığım şiirim okunmadan,
İçimdeki tenhalık bulaşmadan dilime.
Daha kullanılmamıştır beklidedir
Yok pahasına harcanmaya direnmededir.
Her madde imkanlıdır en çokta insan
İçi sıra yürümesini bilirse.
Ellerim iki dargın nehirdir,
Avuçlarında buluşmaya hasrettir
Gövdende kavuşmaya a zeytin kadın
O dem mavinin en güzelini gülümseyecek
İçimdeki sular...
Sokaklar tanıktır gördüler,
Yollarda korkar oldum hemi de ben.
Şiir & Müzik: Tunay Bozyiğit “Seyduna”