Sessizlik Sarmalı Teorisi, Alman siyaset bilimci Elisabeth Noelle-Neumann tarafından 1974 yılında geliştirilen ve toplumdaki bireylerin düşünce ve görüşlerini ifade etme eğilimlerini açıklayan bir teoridir. Bu teoriye göre, bireyler, toplumdaki genel görüşten farklı düşündüklerinde bu düşüncelerini ifade etmekten çekinirler. Bu çekinmenin temelinde, dışlanma korkusu ve yalnız kalma endişesi yatar.
Noelle-Neumann’a göre, bireylerin kendi görüşlerini açıklamaktan kaçınmaları bir “sessizlik sarmalı” oluşturur. Toplumdaki hâkim görüş, bireylerin sessiz kalmalarıyla daha da güçlenir ve görünüşte herkesin bu görüşe katıldığını gösteren bir durum ortaya çıkar. Bu döngü, bireylerin farklı görüşlerini gizlemelerine, dolayısıyla da toplumda çoğunluk gibi görünen düşüncenin daha da yaygınlaşmasına neden olur.
Sessizlik Sarmalı Teorisinin Temel Unsurları
- Çoğunluk Algısı: Teorinin temelinde, insanların toplumdaki baskın görüşün farkında olması yatar. Kişiler, çevrelerindeki insanların düşüncelerini gözlemleyerek veya medya aracılığıyla hâkim olan görüşü belirlerler.
- Yalıtılma Korkusu: Teoriye göre, insanlar yalnız kalmaktan ve dışlanmaktan korkarlar. Toplumun büyük kısmının desteklediği bir görüşe karşı çıkmak, bireyin yalıtılma riskini artırır. Bu nedenle birey, farklı görüşlerini ifade etmekten çekinebilir.
- Medyanın Rolü: Spiral of Silence teorisinde medya önemli bir rol oynar. Medya, toplumdaki hâkim görüşleri yansıtma ve güçlendirme eğilimindedir. Medyanın sunduğu haberler, bireylerin çoğunluk görüşünü belirlemelerinde etkili olur.
- Görüş Belirtme Cesareti: Toplumun çoğunluğunun farklı bir görüşe sahip olduğunu gören birey, görüşlerini ifade etme cesaretini yitirebilir. Ancak, bu teoriye göre, bazı bireyler toplumdan dışlanma riskini göze alarak da görüşlerini dile getirebilirler.
