"Niyetle kısmet arasındaki Kur'an'ere yaşamak" sözü, dua ve çabayı dengelemenin önemini vurgulayan bir atasözüdür. Bu sözü açacak olursak:
Niyet: Bir amaca yönelmek, bir şeyi gerçekleştirmek için içten bir arzu duymak.
Kısmet: Kaderde yazılmış olan, Allah'ın takdiriyle gerçekleşecek olan.
Kur'an'ere: Kur'an'ın emirlerine ve yasaklarına uygun bir şekilde yaşamak.
Yaşamak: Var olmak, hayatını sürdürmek.
Sözün anlamı şu şekilde özetlenebilir: Bir hedefe ulaşmak için öncelikle niyet etmeli, yani o hedefi içtenlikle arzu etmeliyiz. Fakat sadece niyet etmek yeterli değildir. Hedefe ulaşmak için çaba da göstermeliyiz. Bu çaba, Kur'an'ın emirlerine ve yasaklarına uygun bir şekilde yaşamak olmalıdır.
Başka bir deyişle, dua ve çabayı birlikte yürütmeliyiz. Dua etmeden sadece çaba göstermek, tevekkülsüzlük olur. Çaba göstermeden sadece dua etmek ise tembellik olur. Her ikisi de dengesiz bir yaklaşımı temsil eder.
Örnek: Bir öğrenci, iyi bir üniversiteye girmeyi arzu ediyor diyelim. Bu arzuyu gerçekleştirmek için sadece dua etmesi yeterli değildir. Aynı zamanda ders çalışmalı, sınavlara hazırlanmalı ve gerekli çabayı göstermelidir. Aynı şekilde, bir iş arayan kişi de sadece dua ederek iş bulamaz. Aynı zamanda iş aramaya devam etmeli, özgeçmişini güncellemeli ve mülakatlara hazırlanmalıdır.
Sonuç olarak: "Niyetle kısmet arasındaki Kur'an'ere yaşamak" sözü, dua ve çabanın birlikte yürütülmesi gerektiğini vurgulayan bir sözdür. Hedefe ulaşmak için öncelikle niyet etmeli, ardından da Kur'an'ın emirlerine ve yasaklarına uygun bir şekilde çaba göstermeliyiz.
