Zamanın Çöküşü: Kara Deliğin Merkezinde Ne Olur?
Kara delikler, evrendeki en gizemli yapılardan biridir. O kadar güçlü bir çekim kuvvetine sahiptirler ki, ışık bile kaçamaz. Einstein’ın genel görelilik teorisine göre, kara deliklerin çevresinde uzay ve zaman bükülür. Bu bükülme o kadar yoğundur ki, zaman adeta yavaşlar.
Bir gözlemci kara deliğe yaklaştıkça, dışarıdaki birine göre zamanı daha yavaş yaşar. Ancak kara deliğin “olay ufku” adı verilen sınırını geçtiğinde, zamanın yönü anlamını yitirir. Bu noktadan sonra, her şey tek bir yöne – merkeze, yani tekilliğe – doğru akar.
Tekillikte fizik yasaları bildiğimiz şekilde işlemeyi bırakır. Zaman ve mekân, birbirinden ayrılmaz hale gelir. Bu yüzden bilim insanları, kara deliklerin içindeki zamanı tanımlamakta zorlanır. Kuantum fiziği ve görelilik bu bölgede çelişir; bu da modern fiziğin en büyük bilmecelerinden biridir.
Kara deliklerin içinde zaman bizim anladığımız biçimde akmaz; belki de tamamen “donar” veya farklı bir boyutta var olur.
