Gülnaz - Sessiz Babam
Çay ve bisküvi koydum benPeki ya neredesin sen
Hani çok severdin
Bir bardak demli çay getirdiğimde gülümserdin
Ne kadar yalansın dünya
Ne kadar da acısın
Babamı benden koparıp aldın
Artık hiçbir şey tatlandıramaz hayatımı
Dilimin tadı bile bir müddet sonra geçiyor da
Babamın acısı içimden geçmiyor
Buğulanmış gözlerim bulut misali yağıyor
Gözyaşlarımın tuzu kalbimi yakıyor
Odana giriyorum
Yıllarca sohbet ettiğimiz odanda asılı kalmış sesin
Eşyalarına dokundukça duyuyorum
Kız Kulesi tablomun karşısında oturduğun koltuğuna bakıyorum
Şimdi bomboş olan koltuğunu öpüyorum babam
Gölgeni dahi arıyorum
O kapkara olmuş tablomu attırmadığın günü hatırlıyorum
Kız Kulesi'ne aşıktın
İstanbul 'u, Boğaz' ı, Türk Müziği'ni, annemi çok severdin
Ne güzel kadındı senin annen derdin
Şiirler yazdın ona
Aşk mektuplarınla kandırdın
Ben yazdıklarını karşına geçip okuyunca
Utanıp kızardın
Çok az konuşurdun ama kıymetli şeyler söylerdin
Ah.. Keşke
Keşke seni daha fazla dinleyebilseydim
Keşke sesini saklayabildeydim
Şimdi Tanrı kadar sessizsin Babam
Bir kerecik daha seslensen de
"Kızım" deyişine sığınabilseydim
Ölüm sesini bile alıp götürdü benden
Neden sessizsin Babam
Babam da sessiz artık
Tanrı kadar Sessiz Babam Söz: Gülnaz Yılmaz Olguncan
Müzik: İlkay Olguncan